Terwijl in Nederland per 1 januari de stadsregio’s opgeheven zijn, telt Italië sinds 1 januari veertien ‘metropolitane steden’: stedelijke regio’s rondom de grote Italiaanse steden. Regio’s met een eigen president en een eigen raad met volksvertegenwoordigers, met een aanzienlijke pot geld en met verantwoordelijkheden op prioritaire onderwerpen als transport, volkshuisvesting en energie. Waar de metropolitane steden ingesteld zijn is de provincie verdwenen. Hoe de metropolitane steden op lokaal schaalniveau de zaken organiseren, tussen de grote steden en de kleine steden en suburbs, is een lokale aangelegenheid. Hoe het precies zit, en ook welke zaken nog onduidelijk zijn, lees je in dit artikel.
De premier van Italië, Matteo Renzi, heeft vanaf het begin van zijn aantreden ingezet op een bestuurlijke reorganisatie van het land. Met meer macht naar de steden die in wezen een grotere rol spelen in het bepalen van de toekomst van Italië dan de nationale overheid. Die reorganisatie is nu dus concreet gemaakt. Benjamin Barber, auteur van If Mayors Rule the World en een vurig pleitbezorger van de kracht van stedelijke politiek, zal gelukkig zijn met deze ontwikkeling. Zie onze eerdere blog hierover.
Wij zijn benieuwd hoe deze machtsverschuiving zich verder ontwikkelt en hoe we daar in Nederland tegenaan kijken. Is het een uitmuntende zet van Renzi, de premier die zelf oud-burgemeester is? Heeft Nederland met het opheffen van de stadsregio’s misschien toch het kind met het badwater weggegooid? Komt er vanuit de burgemeesters in Nederland nu ook een sterkere roep om meer macht? We zullen het zien.