Placemaking is hot. Met het ontwerpen en het bouwen aan aantrekkelijke openbare plekken voor ontmoeting willen ontwerpers bijdragen aan sociale interactie en verbetering van buurten en gebieden. Ze willen bouwen aan een open stad: aantrekkelijke plekken toegankelijk voor allen in plaats van slechts voor de elite en de rijken. Vaak komen initiatieven voor placemaking voort uit fricties ontstaan door gentrificatie of neoliberaal kapitalisme. Denk aan initiatieven in aandachtswijken of in en rondom leegstaande kantoorgebouwen en op verouderde bedrijventerreinen. Maar bereiken de ontwerpers eigenlijk wel waar ze voor staan?
Volgens Neil Brenner leiden placemakinginitiatieven eerder tot verdere groei van sociale ongelijkheid dan dat ze het tegengaan. De ideologie van placemaking maskeert of verzacht vormen van top-down planning, marktgeoriënteerde stedelijke ontwikkeling, ruimtelijke segregatie en sociale verdringing die de herontworpen ruimten omringen. Denk aan het stijgen van de waarde van woningen rondom een dergelijk succesvol project. En dat komt door de beperkte visie van ontwerpers. Zij zouden aspecten als institutionele controle, politieke macht en sociale rechtvaardigheid moeten integreren in hun visie op de plek, de interventie en het programma. Alleen dan kunnen ontwerpers beginnen met bij te dragen aan de voortdurende strijd om het recht op de stad.
Website Topos Magazine http://www.toposmagazine.com