Elke stad wil tegenwoordig wel een smart city zijn. In smart city ontwikkelingen zijn grofweg twee bewegingen te onderscheiden. Eén beweging die zich vooral focust op de grootschalige top-down toepassing van technologie in de stad, denk aan de Cisco’s en IBM’s en de Songdo’s in Zuid-Korea. En één die de duurzame toekomst van de stad vooral zien in open data en civic hackers, kortgezegd een open speelveld vol apps waarmee stedelingen vormgeven aan de stad. Sommige steden zijn heel ‘smart’ en proberen beide benaderingen te incorporeren.
Maar, betoogt Jennifer Evans, zouden stadsmakers er niet goed aan doen om wat conservatiever om te gaan met deze trend? Heeft de geschiedenis niet geleerd dat een te grote focus op een op dat moment nieuwe technologie tot niet-duurzame stedenbouw leidt?
Op Coursera (gratis online colleges) geeft Jennifer Evans-Cowley samen met Thomas Sanchez een achtweekse collegereeks over dit onderwerp en deze vragen, hij is net gestart!
In Metropolis Magazine van februari is in dit kader ook een lezenswaardig artikel te lezen dat grote vraagtekens zet bij Big Data.