In de jaren vijftig kromp de bevolking op het platteland door de trek naar de industriesteden. De overheid boog zich ook toen over het vraagstuk van dalende inwoneraantallen in dorpen. De aanbevelingen uit onderzoeken van de jaren vijftig lijken opvallend veel op de strategieën van tegenwoordig. Inwoners moesten meer betrokken worden bij de ontwikkeling van hun dorp. Dit kwam destijds slechts beperkt van de grond, door een verschil tussen systeemwereld en leefwereld.
Bestuurders zagen krimp als bedreiging voor de leefbaarheid terwijl bewoners genoten van een toenemende welvaart en het probleem niet zo zagen. De gemeente dacht bij leefbaarheid vooral aan het voorzieningenniveau, terwijl voor bewoners het sociale klimaat belangrijker is. Wat kunnen we leren van de aanpak van de jaren vijftig?
Blog van Korrie Melis op Sociale Vraagstukken. Korrie is ook spreker op Expeditie 2013.