In de stedelijke ruimte zijn tussen de grote warenhuizen en drukke horecagelegenheden altijd lege gebouwen te vinden. Door de crisis lijken ze in aantal toe te nemen: ondernemingen gaan vaker failliet of verhuizen naar goedkopere locaties. De leegstand appelleert aan onze collectieve horror vacui. Lege gebouwen kosten nu eenmaal geld en dragen niet bij aan de aantrekkelijkheid van de stad. Er wordt dan ook volop gediscussieerd over tijdelijk gebruik van deze leegstaande panden, liefst door betalende huurders die er als het even kan zo snel mogelijk weer uitgezet kunnen worden. Ondanks een aantal creatieve en inspirerende ideeën voor tijdelijk gebruik lijken sommige panden wel veroordeeld tot eeuwige leegstand. De vraag is of dat erg is.
Super Market: A proposal to practice urban vacancy van Heidi Linck.
Ja, voor de creatieven die er een project hadden willen doen vind ik het oprecht jammer. Maar niet voor de stad. De stad, waarbinnen parallel aan deze zich verspreidende leegstand er de ontwikkeling van toenemende bevolkingsdichtheid en ervaren drukte is. We verlangen naar stilte en rust en hiervoor trekken we allemaal op dezelfde momenten tegelijk de natuur in, waar die rust dan ook ver te zoeken is.
Leegstand in de stad zou vaker moeten worden omarmd, door een leeg pand uit te kiezen en deze voorgoed af te sluiten. Voor het gebouw zou ik parkbankjes willen plaatsen zodat voorbijgangers kunnen gaan zitten om hun blik eindeloos door de ruimte te laten dwalen. De ramen van het gebouw laten het steeds veranderende daglicht door en ‘s avonds ook het stadslicht en licht van voorbijrijdende auto’s. Overgebleven spullen in de ruimte prikkelen als objecten van archeologie van het heden onze verbeelding en fantasie over het recente verleden van het gebouw. De plek draagt de sfeer van een filmset, vol suspense en mogelijkheden. In tegenstelling tot gelijkende kunstwerken is deze ruimte echt en heb ik er niets aan toegevoegd. Geen plek is zo werkelijk dan de plek waarin niet is ingegrepen. Als kunstenaar hoef ik zo’n echte plek alleen maar te zien en te laten zien.
Heidi Linck Beeldend kunstenaar
Heidi Linck is beeldend kunstenaar en produceert nieuwe interpretaties van vergeten, verlaten en vreemde locaties in stad en landschap. Zij onderzoekt daar objecten en sporen die op nog onbekende verhalen duiden. Dit onderzoek vertaalt zij in ruimtelijke interventies en ontwerp concepten die de beleving van de plek veranderen. Heidi Linck is opgeleid aan ArtEZ Arnhem en aan Wageningen Universiteit en werkt in opdracht van culturele instituten, overheden en gebiedsontwikkelaars.
