In verschillende Europese steden proberen stadsguerrilla´s op vrolijke wijze vergeten plekken in de stad te heroveren. RUIMTEVOLK-redacteur Jeroen Niemans sloot zich in Utrecht voor een keer aan.
Zondag, 14 september 2008. Terwijl de Utrechtse binnenstad uitpuilt vanwege de opening van het culturele seizoen, zijn er door de hele stad raadselachtige bordjes geplaatst die de weg wijzen naar de rand van de stad. Wie de bordjes volgt, komt terecht op de Prins Clausbrug, vandaag het decor van een heuse stadsguerrilla.
Guerrilla’s werken volgens het ‘hit-and-run-principe’: onverwacht opduiken en weer net zo onverwacht verdwijnen. Stadsguerrilla’s woeden bij voorkeur op ‘vergeten’ plekken in de stad, en zijn op vele verschillende wijzen uit te voeren. Zo bestaan er guerrilla cookings, guerrilla park(ing)s en guerrilla gardenings.
De Prins Clausbrug is een ontwerp van Ben van Berkel, die ook de Rotterdamse Erasmusbrug ontwierp. De brug is dan ook duidelijk een broertje van de Erasmusbrug. Maar waar de Erasmusbrug staat te pronken in het centrum van Rotterdam, staat zijn Utrechtse evenbeeld er verloren bij. De brug vormt de verbinding tussen Kanaleneiland en het bedrijvenpark Papendorp. Het vormt een verbinding die weinig gebruikt wordt, zeker in de weekenden, en is daarmee een beetje een verborgen parel.
Aangekomen bij de brug hebben de guerrillastrijders zich reeds verzameld. “Utrecht heeft een geweldige brug. Hij wordt helaas nauwelijks gebruikt om van de ene kant van het kanaal naar de andere kant te komen. Dat vinden wij zonde!“, aldus Marco Redeman, een van de initiatiefnemers van de guerrilla-actie. De Prins Clausbrug blijkt overwoekerd met onkruid, dat op veel plekken tot op kniehoogte reikt. “Wij willen de brug vandaag in het zonnetje zetten. We zoeken daarbij naar andere toepassingen. Met als doel de brug tot deel van de stad te maken, het te gebruiken, op welke manier dan ook.”
De guerrilla’s zijn vastbesloten om de brug op deze mooie nazomeravond in een wat positiever daglicht te zetten. Allereerst ontdoen ze de brug van zijn onkruid. Vervolgens bereiden ze, onder het genot van een hapje en een drankje, een zogenaamde ‘guerrilla LED throwing’ voor.
En zodra de duisternis compleet is gooien de strijders, als afsluiting van hun actie, kleine, aan magneetjes vastgeplakte LED-lampjes tegen de Prins Clausbrug aan. Het resultaat is even vrolijk als kleurrijk. Voor heel even is de normaal onverlichte Prins Clausbrug de bruisende brug die het verdient te zijn.
Dit artikel is onderdeel van de bundel Cultuur en de stad.