Alan Lauris (33) is planoloog en componist, twee passies die hij beide in zijn muziek verenigt. Ruimtelijke ordening is dan ook een centraal thema in veel van zijn nummers. Lauris maakte een opvallende clip bij zijn nummer ‘Not too big’. De clip werd vorige week vertoond op het jaarlijkse door het Nirov georganiseerde congres Dag van de Ruimte. De reacties waren positief. RUIMTEVOLK was benieuwd naar Lauris zijn drijfveren.
Een leuke clip heb je gemaakt. Hoe ben je op het idee gekomen?
“Ik liep al een tijdje met het idee rond om mijn muzikale en RO-carriere eens te verenigen, en een keer muziek te maken met ruimtelijke ordening als onderwerp. Ik houd van mooie, stedelijke vormgeving en architectuur. De ambitie is er vaak wel, maar er zijn ook veel obstakels op de weg. Daar gaat ‘Not too big’ over. Verder is het ook gewoon een leuk liedje met een leuk filmpje in een mooi vormgegeven cd-hoesje.”
Videoclip ‘Not too big’ (door Alan Lauris en Maaike Nijholt)
Wat is je centrale boodschap in ‘Not too big’?
“Het is eigenlijk een observatie van de cultuur in Nederland, waar veel mooie plannen en projecten die op een of andere manier het maaiveld ontstijgen, op negatieve reacties van de publieke opinie kunnen rekenen. Je hoeft maar iets van enige omvang te willen en het is meteen te groot, te hoog of te ‘megalomaan’. Ik zie overigens wel een positieve trend en dat bezing ik ook: een initiatief als de Belle van Zuylen toren in Utrecht bijvoorbeeld roept ook veel positieve reacties op. Volgens mij zou dat vijf jaar geleden anders geweest zijn. Je zou uit mijn observatie de boodschap kunnen halen van: leg de lat hoog , toon lef en maak vooral veel mooie dingen!”
Je zingt over gebrek aan ambitie, dat alles in Nederland op elkaar lijkt en je vraagt je tenslotte af of we met zijn allen niet ‘eens een keer wakker kunnen worden’. Praat je hier tegen de vakwereld van stedebouwkundigen en planologen of doel je meer op het democratische systeem (polderen)?
“Ik doel op het systeem en de volksaard. Ik zing overigens niet over een gebrek aan ambitie; ik zie dat architecten, stedenbouwkundigen en planologen de ambitie wel tonen, maar veel plannen sneuvelen of komen uiterst moeizaam tot stand. Dit komt enerzijds door het poldermodel van compromissen sluiten, maar het komt ook door de cultuur van ‘doe maar gewoon’ in Nederland. Er is een soort ingebakken weerstand tegen verandering in het algemeen. En we hebben het systeem zo ingericht dat het wel erg gemakkelijk is veranderingen tegen te houden. Een dreigende verslechtering van de luchtkwaliteit of het teloorgaan van een boom kan al genoeg zijn om een wijziging van het bestemmingsplan ook daadwerkelijk te dwarsbomen.”
—
Alan biedt zijn single gratis aan (alleen verzendkosten worden in rekening gebracht) op zijn website.